Αφιέρωμα Champions League

Οι ομάδες λοιπόν που κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση για την επόμενη φάση, είναι οι εξής: Στο πρώτο γκρουπ δυναμικότητας είναι οι Τότεναμ, Σάλκε, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν Μονάχου, Τσέλσι, Ρεάλ Μαδρίτης και Σαχτάρ, ενώ στο δεύτερο είναι οι Ίντερ, Λιόν, Βαλένθια, Κοπεγχάγη, Ρόμα, Μαρσέιγ, Μίλαν και Άρσεναλ.
Ξεκάθαρο φαβορί δεν μπορεί κανείς να δώσει με βεβαιότητα, ωστόσο ενστερνιζόμενοι την κοινή λογική θα μπορούσαμε να πούμε ότι αρκετές πιθανότητες σύμφωνα με τη μέχρι τώρα εικόνα τους στη διοργάνωση αλλά και με βάση το δυναμικό τους αποτελούν οι Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, Τσέλσι (αμήν και πότε ρε Ρομάν), αλλά και η Άρσεναλ.

1) Τι μας άρεσε:

Ματς: Μιλαν-Ρεαλ: 2-2

Ματσάρα, εν ολίγοις. Και λόγω του θεάματος που προσέφεραν οι 2 ομάδες, αλλά και λόγω των ιδιαιτεροτήτων που υπήρχαν πριν καν ξεκινήσει ο αγώνας, καθώς από τη μία αναμετρούνταν οι 2 ομάδες με τα περισσότερα ευρωπαϊκά συλλογικά πρωταθλήματα, από την άλλη ήταν η επιστροφή του Ζοζέ (ποιού Ζοζέ,του Ζοζέ Σαραμάγκου, του Ζοζέ Μουρίνιο φυσικά) στο γήπεδο από το οποίο έφυγε αήττητος.Ένα ματς που είχε τα πάντα, η μπάλα πήγαινε πάνω κάτω, παίχτες εκατομμυρίων ευρώ, αλλά και την μεστότητα των παλιοσειρών. Ναι Πίπο, για σένα λέω. Ο Ιταλός επιθετικός πέρασε στο 60’ και μέσα σε δέκα λεπτά (68’, 78’) είχε ανατρέψει το προβάδισμα του Ιγκουαΐν, κατακτώντας επίσης και την κορυφή των σκόρερ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (70 τέρματα). Την τελευταία κουβέντα, ωστόσο, την είχε ο… εφτάψυχος «Μου» με τη χρυσή αλλαγή ονόματι Πέδρο Λεόν. Ο 24χρονος μέσος ισοφάρισε στο τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων, στέλνοντας τη «βασίλισσα» στην επόμενη φάση.

Παίχτης: Gareth Bale (Τότεναμ)

Το παλικάρι ξέρει καντάρια μπάλα, και φρόντιζε να το αποδυκνύει με κάθε τρόπο αγωνιζόμενος με τη φανέλα της Τότεναμ. Μόλις 21 χρονών, ο αριστεροπόδαρος (μέσος, μπακ, χαφ, πιάνει όλη τη πλευρά αλλά τον είδαμε κυρίως ως εξτρέμ) έπαιξε και στα 6 ματς, πέτυχε τέσσερα γκολ, μοίρασε δύο ασίστ και πήρε από το χεράκι μια ούτως ή άλλως καλή ομάδα όπως είναι η φετινή Τότεναμ και την ανέβασε ένα επίπεδο. Ολοι γνώριζαν ότι ο Γκάρεθ Μπέιλ έχει απίστευτο ταλέντο, έχει τρομερές δυνατότητες, αλλά όσα έκανε σε αυτά τα έξι ματς των Λονδρέζων στο Τσάμπιονς Λιγκ έκαναν τους πάντες να τρίβουν τα μάτια τους. Σέντρα ξυράφι, σούτ δυναμίτης, απίστευτη τεχνική. Ζήτημα αν θα μείνει και του χρόνου στους Λονδρέζους, κατά την προσωπική μου άποψη.

Ομάδα: Σαχτάρ

Όταν έχεις έναν αξιόλογο προπονητή επί 6 συνεχόμενα χρόνια, όταν έχεις έναν πρόεδρο με @@ που τα σκάει από τη μέρα που ανέλαβε για να φέρει τη μισή Σελεσάο under 23 και 3-4 πολυεργαλεία, όταν λοιπόν αποφασίζεις να κάνεις μια σοβαρή προσπάθεια για να φύγεις από τη μίζερη (μέχρι πρότινος) ποδοσφαιρική πραγματικότητα της Ουκρανίας και να ανοίξεις τους ορίζοντες σου στα μεγάλα Ευρωπαικά σαλόνια, τότε οι κόποι σου θα ανταμειφθούν. Αυτό γίνεται λοιπόν και στην περίπτωση της Σαχτάρ, η οποία κάθε χρόνο κάνει πολύ σταθερά βήματα για να καθιερωθεί στις top ομάδες του ευρωπαϊκοί ποδοσφαίρου. Φέτος, αποδίδοντας πολύ καλό (επιθετικό, όχι ταμπούρι -βλ.ελληνικές ομάδες στην Ευρώπη-) ποδόσφαιρο, κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρο του κάθε οπαδού της και να προκριθεί από έναν δύσκολο μάλιστα όμιλο στην επόμενη φάση.

Φόρος Τιμής: Ραούλ, Πίπο Ιντσάγκι

Έχουν φάει τις ευρωπαικές διοργανώσεις με το κουτάλι. Τον μεν πρώτο, δεν μπορούσες να τον συνηθίσεις με τη φανέλα της Σάλκε. Το μάτι έβλεπε κατ ευθείαν λευκό. Αυτό της Βασίλισσας, με το οποίο τον είχαμε σιχαθεί να τον βλέπουμε εδώ και 14 χρόνια, και είμαι σίγουρος ότι έτσι κυκλοφορούσε και έξω από το γήπεδο, έτσι κοιμόταν κλπ. Κι όμως, όχι μόνο φορούσε άλλα χρώματα αλλά πανηγύριζε και γκολ (2) με αυτά. Αν μη τι άλλο, σκηνές ιδιαίτερες, πρωτόγνωρες, που θα τις θυμόμαστε καιρό. Δεν είναι λίγο πράγμα ύστερα από 66 γκολ με τη Ρεάλ στη διοργάνωση να σκοράρεις με μια νέα φανέλα. Ο δε, μόλις στα 36 του, δείχνει πως και στα 53 του να τον βάλεις σε ματς στο 87’, στο 89’ θα σου χει πετάξει γκολ. Στο προαναφερθέν ματς με τη Ρεάλ, σκοράρει, φτάνει τα 70 γκολ στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις και γίνεται ο γηραιότερος σκόρερ της διοργάνωσης. Πολύ κρίμα που ίσως ήταν και το τελευταίο του ματς, καθώς τραυματίστηκε και χάνει το υπόλοιπο της σεζόν. Χαλκέντεροι και οι 2 τους, με εμπειρία που περισσεύει, σίγουρα γεμίζουν τη διοργάνωση.

2) Τι δεν μας άρεσε:

Ματς: Ρουμπιν-ΠΑΟ

Θυμίζοντας αρκετά ταινία του Αγγελόπουλου, το συγκεκριμένο ματς ήταν πιο αργό και από τρόλεϊ στην Αλεξάνδρας στις 14:30 το μεσημέρι. Ο Γιάννης φοβόταν το θεριό και τούμπαλιν, ο ΠΑΟ πήγαινε μόνο για ένα αποτέλεσμα, την νίκη, κάτι όμως που δεν έδειχνε να καταλαβαίνει ο Νιόπλιας όταν κατέβαζε την ομάδα. Έτσι σε μια έδρα που Μπάρτσα και Κοπεγχάγη δεν έφυγαν με τη νίκη, ίσως να θεωρούνταν και επιτυχία το «χ», στην προκειμένη όμως, απέναντι σε μια ομάδα που και στο ΟΑΚΑ δεν έδειχνε ότι «δαγκώνει», και με την πλάτη στον τοίχο, το αποτέλεσμα πρέπει να θεωρείται αποτυχία. Αργός ρυθμός, μηδενική ανάπτυξη και από τις 2 ομάδες, και πραγματικά όποιος θεατής δεν αφέθηκε στην αγκαλιά του Μορφέα κατά τη διάρκεια του αγώνα, μ@λ@κίστηκε άσχημα.

Ομάδα: Ρουμπίν Καζάν

Το ακριβώς αντίθετο από τη Σαχτάρ, αν και προσπαθεί να την μιμηθεί στον τρόπο που φαίνεται να αναπτύσσεται ποδοσφαιρικά τα τελευταία χρόνια. Η «Ρώσικη αρμάδα» του Καζάν, για δεύτερη σεζόν αυτό που παρουσίασε στα παιχνίδια της ήταν πιο αποτρεπτικό και από τον Gummy Bear (εντάξει, εδώ ίσως υπερβάλλω λίγο). Θέαμα; Μηδέν. Γκολ; Τίποτα. Αμυνα; Στο φουλ. Ισως έτσι να προσπαθεί να πετύχει, αλλά όποιον κι αν ρωτήσεις ποια ομάδα δεν θέλει να ξαναπατήσει το πόδι της στα ευρωπαικά γήπεδα, όλοι θα σου πουν Ρουμπίν Καζάν. Πουθενάδες, ε πουθενάδες.

3) Μορφάκλες

Όλοι μας, από τον πρώτο ως τον τελευταίο ποδοσφαιρόφιλο, τις έχουμε ανάγκη. Παραδεχτείτε το. Είναι το αλατοπίπερο στις απανταχού διοργανώσεις, πόσο μάλλον στη μεγαλύτερη της Ευρώπης. Είναι οι ευχάριστες πινελιές στο ήδη πολύχρωμο μεν αλλά ελλιπές χωρίς αυτούς δε ποδοσφαιρικό σκηνικό της διοργάνωσης. Αυτή τη φορά, 3 σκηνικά μου’ ρχονται στο μυαλό:

Α)Έλληνα Jimmy Jump, εσύ σουπερστάρ.

ΠΑΟ-Μπαρτσελόνα, 24η του Νοέμβρη, κ οι Μπλαουγκράνα περνάνε αέρας από το ΟΑΚΑ με 3-0, καταδικάζοντας και μαθηματικά τον Έλληνα εκπρόπωπο σε αποκλεισμό. Λίγοι θα το θυμούνται το συγκεκριμένο ματς και την επόμενη μέρα, καθώς ούτως η άλλως οι ελπίδες ήταν μηδαμινές. Όλα όμως θα αναφέρονται στο μεσαίο δάχτυλο του «εισβολέα» στον αγωνιστικό χώρο, που ύψωσε το ανάστημα του απέναντι στον καλύτερο ποδοσφαιριστή στον κόσμο, Lionel Messi. Lio, εδώ είναι Ελλάδα, οι χαριτωμενιές σου αλλού, μας πέφτεις βαρύς, πως το λένε.

Β) Ο «διπλός» σκόρερ Εντού

Μαζί με τον Καντού της Κλουζ έγραψαν αρνητικό ρεκόρ. Για πρώτη φορά στη διοργάνωση παίκτης σημείωσε γκολ και αυτογκόλ στην ίδια αγωνιστική. Στον Μόρις Εντού συνέβη στις 20 Οκτωβρίου στο Ρέιντζερς – Βαλένθια 1-1. Ο 23χρονος Αμερικανός μέσος έβαλε την ομάδα του μπροστά στο σκορ στο 34’, είχε στη συνέχεια δοκάρι και την ισοφάρισε στην αρχή της επανάληψης. Η Σκωτία και το Τσάμπιονς Λιγκ δεν φαίνεται να πηγαίνουν στον Εντού, ο οποίος ένα χρόνο πριν είχε δεχτεί ρατσιστική επίθεση από τους φιλάθλους ύστερα από το κάζο (1-4) με αυτουργό την Ουνιρέα.

Γ) Ζοζέ, εσύ θα έλειπες?

Ο άνθρωπος κάνει ότι του… καπνίσει, γι αυτό και είναι τόσο μπροστά. Άγιαξ-Ρεάλ, οι Μαδριλένοι περνάνε αέρα από το Amsterdam Αrena 4-0 και προς το τέλος του ματς ο Μουρίνιο φέρεται να δίνει εντολή σε Αλόνσο και Ράμος οι οποίοι ήταν στο όριο των καρτών να κόψουν το λαιμό τους και να πάρουν κίτρινη, έτσι ώστε να τους έχει στη διάθεση του για το πρώτο ματς της φάσης των 16. Οι διοργανωτές φαίνεται ότι την ψηλιάστηκαν τη δουλειά και άρχισαν τα πρόστιμα. Ο ίδιος ποτέ δεν το παραδέχτηκε, όπως και να χει όμως, τα φαινόμενα ποτέ δεν απατούν, δείχνοντας πόσο διαόλου κάλτσα είναι ο τύπος, κλέβοντας για ακόμη μια φορά τις εντυπώσεις.

Σε γενικές γραμμές αυτά είδαμε σ’αυτή την πρώτη φάση του εφετινού Champions League. Περιμένουμε με ανυπομονησία και την κλήρωση των ζευγαριών της επόμενης φάσης. Ας ελπίσουμε ότι, όπως και κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, το θέαμα που θα ακολουθήσει δεν θα μας απογοητεύσει.

Εις το επανιδείν λοιπόν!

πηγή www.neolaia.gr